Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzepinie

Obecny Kościół p. w. NSPJ początkowo funkcjonował p. w. Świętej Katarzyny. W listopadzie 1945 r. kościół był rekonsekrowany pod dawnym wezwaniem Świętej Katarzyny. Pierwotna budowla miała styl późnoromański. Zbudowane z granitu dolne partie kościoła datuje się na schyłek XIII w. Z pierwotnej budowli przetrwało też prezbiterium wraz z trzema wschodnimi oknami o łukach lekko zaostrzonych. Do korpusu kościoła od strony północnej przylega kaplica z końca XIV wieku z ostrołukowym profilowanym portalem i ceglanymi maswerkowymi fryzami, o sklepieniu krzyżowo-żebrowym. W 1638 r. świątynia została uratowana przed spaleniem. W 1698 r. odnotowano, że kościół jest cały murowany, wieża drewniana z pięcioma dzwonami i zegarem oraz, że stoi w mieście. Jednakże w 1709 r., prof. Beckmann z Frankfurtu odnotował, iż w wieczór Trójcy Świętej część domu bożego runęła na ziemię.

Kościół został odbudowany w cegle, podwyższono znaczne partie murów oraz zbudowano neogotycką wieżę. Proces jego odbudowy i modernizacji zakończył się dopiero w 1879 r. Długość kościoła wynosi 36 m, a szerokość od głównego wejścia 15 m. Obecna bryła kościoła i jego wnętrze ukształtowane zostały w czasie tejże przebudowy. W prezbiterium Chrystus na krzyżu, tabernakulum i ciernie, wykonane są z ozdobnego metalu. W oknach znajduje się 7 witraży. W centralnym oknie witraż przedstawia Najświętsze Serce Pana Jezusa. 19-głosowe organy zbudowane zostały w 1879 roku przez firmę Gebrude Dinie z Berlina.

Opracowane na podstawie:
1. Udostępnionych przez proboszcza Parafii w Rzepinie
danych i ulotek informacyjnych.
2. Słownika gorzowskiego pod redakcją Jerzego Zysnarskiego
przy współpracy Zbigniewa Millera